قواعد زندگی مدرن

زندگی مدرن نیز برای خودش قواعدی دارد و مهم اینکه با  استفاده و رعایت این قواعد توانسته به تکنولوژی های جدید دست یافته و سطح سلامت و کیفیت زندگی را در چند قرن اخیر برای بشر بهتر کند. بشر امروزی با استفاده از نظم و شفافیت امکان اجرایی کردن عدالت و رعایت نکات اخلاقی را نیز مهیا ساخته و امنیت لازم برای اندیشمندان و عالمان زمانه و کسانی که مایل به رعایت اصول اخلاقی در زندگی هستند را فراهم نموده است.

توجه به اصل اختیار بشر برای انتخاب مسیر زندگی خود و آزادی عقیده و بیان در کمک به شفافیتی که در سایه آن اجرای اصول اخلاقی میسر گردد، عاملی اساسی بوده است. هر چند که اجرایی کردن آن آرامش کسانی که قرن های متمادی توانسته بودند در پشت نقاب عقاید، باورها، سنت ها و آداب و رسومی پنهان شده و با استثمار و باج گیری از مردم و مشکل آفرینی و حتی از میان برداشتن اندیشمندان و متفکران هر جمعی اقتدار خود را حفظ کنند، خیلی سنگین و گران تمام شد. ولی خوشبختانه تعداد زیادی از کشورها توانستند از پس آن برآیند و جامعه خویش را از نفوذ و قدرت انحصار طلبان رهایی دهند و مسیرهای پیشرفت را به روی جامعه خود باز کنند.

اما در کشورهایی که تاریخ نفوذ مذهب در سیاست و همگام شدن این دو عامل مهم برای انحصار قدرت و دستبرد به سرمایه های مردم توسط عوامل آنها ریشه دار است، این رهایی با چالش های جدی روبرو بوده و شفافیت و نظم همواره مورد سوء قصد توسط اعضای حکومت و مذهبیون آن جامعه قرار گرفته است.

یکی از راه های مهم برای رهایی از این انحصار قدرت و ایجاد نظم و شفافیت در جامعه قیام ها و انقلاب هایی هستند که در کتاب های تاریخی اغلب کشورها می توان شرح آنها را یافت. اما اینکه نتایج آنها تا چه اندازه توانسته است این انحصار را بشکند جای بحث و تاملی کاملا جدی دارد.

به نظر من دنیای مدرن را عالمان، اندیشمندان و هنرمندانی پایه گذاری کردند که توانستند مدل های کوچکی از زندگی عاقلانه در سایه نظم و شفافیت را به منصه ظهور گذاشته و زشتی ها و دشواری های زندگی جاهلانه را بر مردم جامعه خود نمایان گردانیده و طعم نظم و شفافیت را ذره ذره به کام آنها بچشانند و نمونه های تمدن نوین را کسانی پایه گذار بودند که قدرت تحمل چالش های مهاجرت و پای رفتن به مکان هایی از زمین را داشتند که تا قبل از آنها عاری از تمدنی قوی و فاقد تاریخچه حکومت های بزرگ بودند.

اما نکته مهم این است که هر چند دشواری کار در جاهایی از زمین که حافظه تاریخی مردمان آنجا پر است از ناکامی های مبارزاتی در مواجهه با انحصار طلبی ها و بداخلاقی های حاکمان و مباحات اعتقادی در اجرای احکام تبعید و مجازات و احکام قتل برای نواندیشان و عالمان زمانه توسط کسانی که اداره امور مناسک مذهبی را به عهده داشته اند؛ خیلی زیاد است. اما:

"نباید سبب نادیده گرفتن اندیشه عالمان آنها و اتخاذ تصمیمات سختی که سبب دشواری بیشتر کارهای روشنگرانه  در آنجاست منجر شود و اندوخته ها و تجربیات گرانقدری که می تواند دنیای پیش روی آیندگان را شیرین تر و جذاب تر و بدور از خطاها و اشتباهات متعصبانه سازد، نادیده گرفته شده و با اقدامات نظامی و تحریمی برعلیه آنها امکان دست یافتن به جهانی آباد و آزاد که لازمه تداوم پیشرفت زندگی بشر است را به تعویق انداخت "

از طرفی مردم این کشورها نیز باید بجای حمایت های سنتی و شیوه هایی که ختم به قدرتمندتر شدن و توانا تر شدن افراد انحصار طلب می شود به حمایت از فکر و اندیشه های نو پرداخته و در جهت تواناتر و آگاه تر کردن نسل جدید بکوشند و زندگی عاقلانه ای که در آن نظم و شفایت از اهمیت ویژه ای در آن برخوردار است را جایگزین روش های تقلیدی قبلی کنند.

 در این راستا مردم ایران نیز پس از انقلاب سال 1357 که به منظور رهایی از حکومت شاهنشاهی صورت گرفت ولی متاسفانه منجر به استقرار استباد مذهبی در کشور شد و با توجه به مشکلات روزافزون در سایه این استبداد مذهبی که روز به روز وضع مملکت را بد و بدتر می کند و در حوزه اقتصادی تورم را به عدد سه رقمی نزدیک و نزدیک تر می نماید. لازم است با عزمی جزم در اقدامی پیشگیرانه به جراحی بخش های زاید حکومت و استقرار یک حکومت دوره ای تحت نظام جمهوری اقدام کنند.

قطعا در یک نظام کارآمد و مسئول بخش های سربار و استبداد زایی چون شورای نگهبان، مجلس خبرگان رهبری، مجمع تشخیص مصلحت نظام و تشکیلات مفصل وابسته به ولایت فقیه همگی زایدند و باید از پیگر نحیف جامعه حذف گردند.