آخرین مطالب
امکانات وب
اقرار بالاترین مقامات پولی و مالی و اجرایی کشور با هم ، به اینکه سود بالای نظام بانکی به نفع هیچ کس و مورد خوشایند هیچ کدام از آنها نیست .برانم داشت تا دست به قلم شده و توضیحاتی خدمت شما مخاطب عزیز و گرامی داشته باشم و خدمت اون مقامات هم عرض کنم که همگی آنقدر ملوسانه اقرار و اعتراف کردید که در جواب تان باید گفت " اِ ! جدی ؟؟؟ "
عزیزان بین علم و عمل به اون و بین حکم و پست سازمانی و قدرت اجرایی خیلی فاصله است و این دو بشدت ارتباط مستقیمی با هم دارند و این ارتباط آنقدر جدی هست که اگر شما از بهترین دانشگاه ها ی دنیا و با بهترین نمرات هم فارغ التحصیل شده باشید و حتی بالاترین پست ها را هم از آن خودتان بکنید مادامی که به علم تان عمل نکنید همه این ها ناکارآمدند و شما به همان نسبتی که از علم خودتان استفاده نمی کنید موفق نخواهید بود .
و اینجا لازم است که به تفاوت دانایی و عالم بودن توجه کنیم .
عزیزان انسان دانا کسی است که به علم خودش عمل کرده و در نتیجه توانا هم خواهد بود ولی عالم، علمی را دارد ولی مادامی که به آن عمل نکند مسلما توانا هم نخواهد بود .
خوبان اینکه شما می فرمایید از بالا بودن سود بانکی هیچ کس راضی نیست و به نفع هیچ کس هم نیست . من شهروند عادی هم می فهمم و من شهروند عادی هم می دانم که اگر شما سود بانکی را بدون در نظر گرفتن عرف و نیاز بازار کم کنید . صدایش جای دیگری در می آید و سبب بی انضباطی های اقتصادی دیگری می شود .
اما از مدیران جامعه هم انتظار دارم که برای کم شدن سود بانکی اقدامات اولیه را انجام دهند و به عنوان فعال اجتماعی به این نتیجه رسیده ام که وضعیت اقتصادی مردم هم به جایی رسیده که دیگر توان گرفتن تسهیلات با سود بالای بانکی و باز پرداخت آن را ندارند و این مسئله بر بخش تولید، خدمات ، گردشگری و در یک کلام اشتغال و سبک زندگی و سلامت جسمی و روحی روانی افراد و در نتیجه کل اجتماع تاثیر گذار است .
برای داشتن انضباط اقتصادی سه مسئله از اهمیت اساسی برخوردار است .
1 _ شفاقیت و عدالت در وصول درآمد ها
2_ شفاقیت و عدالت در توزیع عادلانه و دور اندیشی در هزینه کرد درآمد ها
3_ نظارت بر اجرایی شدن دقیق برنامه ها
و حالا بیایید از پایین به بالا بندها را بررسی کنیم چون هنوز برای جامعه ما محقق شدن بند 1 و 2 خیلی رویایی به نظر می رسد .
دولت همه ساله بودجه را به مجلس تقدیم می کند و طی بررسی های طولانی مدت مجلس و توضیحات و دفاع دولت بودجه تصویب می شود .آیا شده در نظلام جمهوری اسلامی تا به حال بودجه هر بخش محقق و دقیقا در سرفصل مصوب خودش به صورت منظم و طبق برنامه هزینه شود ؟
عزیزان انتظار مردم از شما توجه و ایجاد انضباط در این سه بخش است وگرنه سود بانکی را که بازار خودش تعیین می کند .
بیایید اندکی شهامت به خرج دهیم و به بند دوم هم سرکی بکشیم .
به عنوان مثال بیایید نگاهی بیندازیم به بودجه ای که به سازمان زندان ها و حمایت های مالی که برای کمک به خانواده زندان یان تخصیص داده شده نگاهی بیندازیم ( بودجه های چند صد میلیاردی ) و اون را مقایسه کنیم با بودجه ای که به بخش پیشگیری از آسیب های اجتماعی اختصاص داده شده است .
صبحت ما این نیست چرا به این بخش بودجه های سنگین اختصاص داده می شود که اگر اختصاص داده نشود عفونت ناشی از جرم جامعه را به مخاطره می اندازد ولی بیایید آن را مقایسه کنیم به بودجه هایی که به بخش پیشگیری از آسیب های اجتماعی برای مثال در سال 1395 اختصاص یافته و ببینیم که این دو عدد اساسا قابل مقایسه هستند ؟
یکی از آسیب های عمده جامعه ایران اعتیاد است و هفته اول تیر ماه هم تقریبا مصادف با هفته جهانی مبارزه با مواد مخدر است .
من مثال را ازشهر خودم می زنم و از شورایی هماهنگی مبارزه با مواد مخدر آن که 12 تا پرسنل دارد و حقیقتا همگی دلسوز هستند و از دانش و تعهد کاری خوبی هم برخوردارند .
طبیعی است که برای انجام کار در بخش پیشگیری و درمان و بعضا مبارزه ( حمایت از خانواده های زندانیان و سامان دادن به وضعیت بهبود یافتگان ) باید از سازمان های مردم نهاد کمک بگیرند و تا آنجا که توان دارند هم بسیار خوب از این ظرفیت استفاده می کنند .
من اتفاق جلسه ماه گذشته که اختصاص داشت به برنامه های هفته مبارزه با مواد مخدر را عینا برای شما بازگو می کنم .
دستورکار جلسه در رابطه با موضوعاتی بود که می شود برای ایجاد پویش ، چالش ، پرداختن به موضوعاتی که می تواند در زمینه تهیه پوستر و در همایش ها ی این هفته مفید باشد به بحث گذاشته شد و همچنین به چگونگی تخصیص اعتبار جذب شده به برنامه های این هفته که کارشناس مربوطه ضمن اعلام این مطلب که من نهایت تلاشم را کرده و می دانم که این اساسا عددی در رابطه با اهمیت موضوع و کاری که شما ها انجام می دهید نیست ولی این تنها اعتباری است که ماتوانسته ایم برای اجرای برنامه های این هفته جذب کنیم می باشد و حالا بیایید هر طور که صلاح می دانید برای هزینه کرد آن برنامه ریزی کنیم و عدد 7 میلیون تومان را اعلام کرد .
شایان ذکر است که استان ما یکی از استان هایی است که در زمینه کنترل این آسیب خوب عمل کرده و تلاش های خوبی هم در این زمینه صورت گرفته و مسئولان مربوطه آن نیز متقاعد شده اند که باید به بخش پیشگیری هم بودجه اختصاص بیابد و گرنه در جلسات ستاد که ما هنوز بر سر این مسئله که آنها می گویند شما سازمان های مردم نهادید و باید بودجه های مورد نیاز خودتان را از کمک های مردمی و داوطلبانه افراد تامین کنید و ما نیز در جواب می گوییم که فعالیت های پیشگیرانه اجتماعی بخشی است که باید از بودجه عمومی کشور سهم قابل ملاحضه ای به آن اختصاص یابد و گرنه برد فعالیت های ما هر چند هم که زیاد باشد چون مشکل اجتماعی است کفاف نمی دهد در ضمن بدلیل اینکه ما نه تریبونی برای پرداختن به اهمیت موضوع پیشگیری در بخش آسیب های اجتماعی داریم و نه عرف عمومی جامعه به این مسئله توجه دارد و نه اینکه خود شما دولتی ها که رسانه های عمومی را در اختیار دارید ونه منبری ها بر این باور هستید که باید مردم را تشویق کنید که در زمینه " پیشگیری " از آسیب ها بخشش کنند.( در مقاله " جهنم آسیب " هدر رفت سرمایه ها و کمک ها را برای تان شرح می دهم ) و ما نمی توانیم جذب بودجه ای در حد واندازه اقدامات پیشگیرانه برای اجتماعات بزرگ داشته باشیم ، بحث جدی داریم .
از طرفی مگر من نوعی به عنوان موسس یک سازمان مردم نهاد تا چه اندازه حق دارم از دیگران انتظار کار داوطلبانه تخصصی داشته باشم آیا بیشتر از چند ساعت در هفته یا ماه ؟
اقدامات پیشگیرانه مانند شناسایی افراد آسیب دیده و بسته بندی مواد غذایی و دادن درب منازل آنها یا حتی فراهم آوردن مقدمات درمان آنها و هماهنگی با پزشکان متعهد و خیر و جذب منابع مالی برای درمان که هم جذب کمک های مردمی در این زمینه راحت تر است و هم وقت بسیار کمتری را از افراد می گیرد ، نیست . بلکه وارد مقوله کار فرهنگی می شود که هم بسیار دقیق و حساس است و هم تخصصی و برای انجام کار ساده ای شاید ماه ها وقت را به خودش اختصاص دهد و علاوه بر آن در بخش اجرا نیز احتیاج به بودجه خاص خودش دارد .
آیا من حق دارم به جوانان خوش فکر و تحصیل کرده ای که به سراغم می آیند بگویم شما وارد پروژه ای شوید که چند ماه وقت از شما می گیرد و لطفا این کار شما داوطلبانه هم باشد ؟
پس زندگی آنها در این چند ماه چطور اداره شود ؟
و آیا نیروهای متخصص و کار بلد وقت آزادی تا این حد دارند که بتوانند در اختیار یک کار پیشگیرانه در خور بگذارند ؟
و آیا خیری سراغ دارید که با وضعیتی که بر کارهای فرهنگی به صورت معمول در جامعه مستولی است بودجه طرحی را که روی کاغذ دارد مسیرهایی را به او نشان می دهد و در ظاهر هیچ چیزی نیست که او را قانع کند، بدهد ؟
و طرح می ماند تا اینکه بشود یک جور پول آن را جور کرد و با توجه به اینکه هنر ، کارآیی و توانایی آدم ها محدود است و ما ها اغلب بلدیم در زمینه خاص خودمان ماهر باشیم و تا آن اندازه پولدار هم که نیستیم تا بتوانیم در همه زمینه ها هزینه ها را تامین کرده آن هم در زمینه های پیشگیری که امید بازگشت سرمایه مادی برای خود افراد مجری نیست .
خلاصه اینکه ما از شما عزیزان انتظار داریم به این سه بند توجه کنید تا نظام بانکی و پولی مالی جامعه به امید خدا خود به خود به این نتیجه برسد که اگر ساختار منصفانه ای نداشته باشد نمی تواند رونق مناسب خودش را داشته باشد .