علی (ع)

یا علی ؛ نمی دانم که متوجه شده اید و آیا امکان بازگشت و دیدن مراسم سوگ واری که در این ایام برایتان برگزار شده است را دارید یا نه ؛

چه سیاه پوشی ها و موجی از سیاهی که راه نینداختند ، اشک و آه و ناله سر دادند در غم رفتن شما پس از سالیانی طولانی و با گریه و زاری با صدای بلند شب های قدر را که مصادف بود با ضربت خوردن شما را سپری کردند . آن جماعتی که سرو صدا و جنجال و تظاهر از خصلت های ثابت شده در وجودشان است .

اما ؛

آنچه در حکمت ها و خطبه ها و نامه های شیوا و غرای شما موج می زند . حکمت و دانایی است .

آنچه مرام شما را روایت بزرگان تاریخ و محققان و اندیشمندان به تصویر می کشد. عدالت دوستی و تلاش شما برای محقق شدن آن است .

فرهنگ کوشش و تلاش و کار و فعالیت حتی در زمان خانه نشینی شما بر هر آنکه می خواهد علی (ع) را بشناسد و او را مولای خود بداند پوشیده نیست .

و اینک کسانی به نام مسلمانی و در پس ظواهری بی اساس چگونه سنگ مکتب شما را به سینه می زنند در حالی که نه عادلند و نه حکیم و نه اهل کار و تلاش و فعالیت، که تن پرورانی بیش نیستند که بقای بخت شان در جهل و فقر و بی نظمی در جامعه است و حمایت از ظلم و ستم کاری و فساد و بداخلاقی از ویژگی های بارز آن هاست .

خداوندا به حرمت این روزهای عزیز

همت و تلاش مان را چنان افزون فرما تا مرغ اندیشه مان بر فزاز سرزمین دانایی پر کشد و روح مان قرین مقامی گردد که عدل ودادت را دریابیم و در سایه نظم و تقوا در برابر مقام کبریایی ات زندگی توام با نشاط و شادمانی را تجربه کنیم .