کاهش آسیب های اجتماعی

در بخش آسیب های اجتماعی سه بخش پیش روی ماست .

فرصت پیشگیری ، بخش مداخله و مرحله مبارزه و انتخاب با ماست که مایل باشیم به کدام بخش اهمیت بیشتری بدهیم .

البته این یک اصل مسلم هست که همواره پیشگیری راحت تر ، اثربخش تر و بسیار کم هزینه تر از دو بخش بعدی است به طوری که توجه به بخش پیشگیری می تواند تغییرات اساسی و مهمی را در آن حوزه ایجاد نماید .

اما بررسی چرایی عدم توجه به بخش پیشگیری در  آسیب های عمده جامعه ایران یعنی  اعتیاد ، تلفات جاده ای و فقر و طلاق و واگذاری این مهم به بخش های مردمی مسئله مهمی است که بر می گردد به سیاست های کلی نظام حاکیمتی که خود جای تامل و بحث و تبادل نظر جدی دارد .

خوشبختانه در سنوات گذشته و با گسترش شبکه های اجتماعی شاهد همبستگی های خوب مردم برای مقابله با آسیب های اجتماعی هستیم .

و اینجا باید توجه مردم عزیز به این نکته جلب بشود که حوزه ای که جای کارمردمی است  حوزه پیشگیری است .

چون در این حوزه افراد وارد مرحله آسیب نشده اند و یک کمک و همراهی می تواند آنها را از مرحله خطر دور بدارد و در نتیجه سبب کاهش آسیب در اجتماعی که همه بدور هم جمع شده ایم  و  به زندگی کردن مشغول هستیم بشود .

اما ورود به مرحله مداخله یعنی زمانی که افراد  یا خانواده ای وارد مرحله آسیب شده اند ممکن است سبب افزایش آسیب بشود بر خلاف نیت باطنی ما که به قصد خیر آمده ایم .

و مرحله مبارزه هم که با توجه به مخاطرات و عواقب  آن وظیفه حکومت هست و اساسا حرکت های مردمی نباید وارد آن مرحله بشوند.

برای روشن تر شدن مطلب مسئله زمان موثر را مطرح می کنم .

کودکی را در نظر بگیرید که یک زمان طلایی در اختیار دارد برای یادگیری و افزایش آگاهی  و پرورش توانایی ها و کسب مهارت ها ی خود برای رسیدن به استقلال و قدم نهادن به مرحله مسئولیت پذیری اش در زندگی که اگر در اثر فقر خانواده ویا درگیر بودن به یک بیماری و یا دور بودن از امکانات تحصیلی نتواند این همه را بدست بیاورد وارد مرحله ای از زندگی اش می شود که این ناآگاهی و نداشتن مهارت های او بر اشتغال و زندگی مشترک و فرزندانش نیز تاثیر گذار شده و سبب آسیب می شود که اینجا برای برطرف کردن این آسیب ها احتیاج به مداخله آن هم از نوع تخصصی آن هست واگر این مداخله ها نیز صورت نگیرد در برخی از موارد سبب بروز بزه و جرم می گردد که لزورم مبارزه را سبب می شود .

برای کسانی که در بخش آسیب های اجتماعی فعالیت دارند این یک تجربه مشترک هست که به کمپین ها و حرکت های خیرانه  آن دیدگاه عرفی و معمول را نداشته باشند .

برای آنها بیشتر ساختار حاکم و نحوه عملکرد جنبش های خیرانه مهم است چون خیلی از کمک ها وقتی از بخش پیشگیرانه خارج شود و به مرحله ای که نیاز به مداخله هست اختصاص یابد نه تنها کمک کننده نخواهد بود و سبب کاهش آسیب نخواهد شد که بعضا افزایش آنرا نیز سبب می شود .

فقر و ناآگاهی تازمانی مانند الاکلنگی هستند که می توان با پایین آوردن سطح یکی دیگری را افزایش داد .

اما در مرحله بعدی به جهلی منجر می شوند که برای زدون آثارش احتیاج به مشاوره های تخصصی و مداخله های سختی هست .

و اگر از این مرحله نیز بگذرد منجر به حماقت هایی می شود که جز از راه مبارزه با آن نمی شود از دستش در امان بود .

پس بهتر است دقیق باشیم نسبت به بخشش ها و کارهای خیر خواهانه خود که خدای ناکرده شاهد نتیجه معکوس آن نباشیم .