بی قراری

چند وقته که دارم روی رفتار گروه های مختلف در جامعه ایران مطالعه می کنم و ارتباط معنا داری بین سن و شیوه های رفتاری پیدا کردم .

بدین صورت که رفتار هر دهه سنی تا زمانی که هنوز دسترسی آزاد به اطلاعات وجود نداشته به صورت  کاملا بارز ویژگی ها و صفات مشابهی را نشان می دهد .

اگر در مسائل اجتماعی نیز معتقد به قانون بیست هشتاد باشیم و توجه مان را به 20 درصد موثر و تعیین کننده در سرنوشت اجتماع جلب کنیم .کسانی که در دهه های بالای هفتاد زندگی به سر می برند دچار نوعی عارضه بسیار بیشرفته توجه خواهی و استبداد رای هستند تا جایی که به نظر می رسد بسته ای اورانیوم در داخل بدن شان تعبیه شده و نمی گذارد که آنها آرامش و انعطاف لازم با زندگی را داشته باشند و این افراد هم اکنون بیشتر روحانیونی هستند که به واسطه سبک زندگی سالم شان سنین بالایی دارند و به هیچ وجه حاضر به کنار کشیدن از صحنه قدرت هم نیستند ونه متوجه عدم کارایی خود هستد ونه متوجه هستند که در این جامعه کودک ونوجوان و جوانانی هم زندگی می کنند که لازم است شرایط مناسب برای زندگی خوب و سالم آنها را فراهم کرد و برای آینده شغلی آنها هم کوشید .

وقتی بیشتر دقت کردم ریشه این مشکل آنها را در نظام آموزشی و تربیتی و اعتقادی  سر سختانه آن زمان ها یافتم که هیچ گونه حق آزادی عمل و انعطافی در یادگیری نداشته و محصول هم چون نظام های سر سختانه خصوصا محصولات حوزی اش ،  این افرادی هستند که مردم ایران دارند جواب سرسختی ها ، خود رایی ها و خود بزرگ بینی هاشان را پس می دهند .

وقتی یک دهه قبل از آنها را بررسی کردم ، قدری از استبداد رای شان کاسته شده بود ولی تمایل به اول بودن و اول شدن عارضه ایست که عرصه را بر خود این افراد و اطرافیان آنها تنگ می کند .

و کسانی که در بین سال های  50 الی  60 زندگی خود به سر می برند به دلیل سخت بودن حق انتخاب و نبود آزادی های فردی در دوران تحصیل و کودکی آنها در جامعه ، اما بهبود اوضاع اجتماعی ، بیشتر خوددرگیری و چالش های زندگی شخصی نمود پیدا می کند و از شدت آن سرسختی ها و منیت ها و میل به اول شدن ها  بسیار کاسته شده است .

این مقدمه را خدمت شما مردم عزیز ایران عرض کردم تا توجه شما را به این نکته جلب کنم که اوضاع ملتهب جامعه ایران را قدری بهتر درک و هضم بفرمایید .

مردم عزیز ایران سیاست و بخش قدرت مند جامعه ایران از عارضه وجود افرادی رنج می کشد که آنقدر این استبداد رای و خود بزرگ بینی در آنها نهادینه و پایدار شده است که واقعا به هیچ مصلحتی نمی توانند بیندیشند .

اگر شما در مناظرات انتخاباتی شاهد منازعاتی هستید که به هیچ اصول اخلاقی و مدیریتی پایبندی نمی بینید به علت وجود عارضه ایست که نظام آموزشی و اجتماعی و اعتقادی سخت گیرانه کودکی و نوجوانی این افراد برآنها تحمیل کرده و چنان صفاتی را در آنها سبب شده که نمی توانند مصالح جمعی را تشخیص دهند .

و حال که نزدیک و نزدیک تر به زمان انتخابات می شویم  شاهد چنان التهابی در جامعه هستیم که واقعا مصالح اجتماعی دارد به خطر می افتد و هیچ یک از گرو ه ها هم متوجه آن نیستند .

موج سواری های نمایندگان هر دو جناح ، دخالت گسترده نظامیان در سیاست ، پشتیبانی بخش دوم حکومت و تشکیلات وابسته به آن و حفظ حق مداخله موردی و همه جانبه در نظر و رای مردم دارد جامعه را به سمت و سوی هرج و مرجی می کشد که واقعا نگران کننده و به نفع هیچ دسته و گروهی تمام نخواهد شد .

به تمام کسانی که در عرصه انتخابات این دوره فعالیت دارند چند سفارش دارم که خواهشمندم برای بهبود اوضاع اجتماع ایران آنها را بکار گیرند .

_ هر روز دوش آب سرد را فراموش نکنید حتی تا چند بار در روز

_ قدری به انتهای مسیر هرج و مرج و بی نظمی در ایران هم بیندیشید .

_ متوجه باشید که دخالت هر بخش مجزای اجتماعی در کار دیگر بخش ها سبب  خرابی و آسیب می شود هم در وظایف اصلی آن بخش و هم در بخشی که در آن دخالت می کند .

واضح می گویم دخالت و حضور بخش های نظامی در سیاست نه تنها از توان تخصصی آنها می کاهد که مسیر رشد و حرکت رو به جلو در اجتماع را مختل می سازد .

_ خود بزرگ بینی روحانیت و توهم خود برتر بینی آنها و حق وکالت و سرپرستی که آنها سال هاست نسبت به مردم جامعه ایران برای خود قائل شده اند ، زندگی و فکر خود آنها را دچار ضعف و ناتوانی و جامعه ایران را دچار عارضه حکومت های استبدادی نموده است .

و حال به عنوان بهترین راهکار

_ از تمامی کسانی که می توانند در مدیریت و هدایت جامعه ایران نقش آفرین باشند خواهشمندم که در این چند روز باقیمانده به انتخابات ، از التهاب این جامعه بکاهند ، حق دخالت نظامیان در سرنوشت این انتخابات را به صفر برسانند و اجازه بدهند خرد جمعی که بهتر از هر مداخله ای می تواند جامعه را از مسیر های بحرانی عبور دهد و مسیر بهتر و هموارتر را  تشخیص  داده و آینده بهتری را پیش روی همه قرار دهد را انتخاب  و جامعه را به راه رشد و پیشرفت رهنمون کند.

   به امید امنیت ، پیشرفت ، سربلندی و سر افرازی مردم  و جامعه ایران